You are currently viewing Elburg in de ban van artistieke vagebond

Elburg in de ban van artistieke vagebond

ELBURG – Op een van de laatste mooie dagen van dit jaar zit er langs de Zuiderzeestraatweg in Elburg een zonderlinge figuur op de vluchtheuvel bij het verkeerslicht. Dat wekt nieuwsgierigheid van verbaasde automobilisten. Onverstoorbaar kijkt hij af en toe vanonder zijn gedistingeerde strooien hoed schalks richting een oud boerderijtje aan de overkant.

Dan gaat zijn blik weer richting het papier op zijn schoot, waar hij trefzeker en met mathematische precisie zijn tekenpen laat neerkomen. ” Een cadeautje voor de jarige vrouw des huizes van een schoondochter”, verklaart hij desgevraagd. De maanden daarvoor hebben Elburg en Harderwijk al uitgebreid kennis kunnen maken met Peter van der Kroef, zoals de gesoigneerde uitvoering van Swiebertje zich laat noemen.

De laatste vijftien jaar trekt hij met zijn kleine Eriba caravan door de wijde wereld met maar een doel: schilderen in de open lucht. “Spanje, Finland, Frankrijk, Elburg en Harderwijk”, somt hij de reisdoelen van het afgelopen jaar op. Zijn strategie is overal steevast dezelfde. Hij zoekt een mooi gebouw uit, nestelt zich ervoor met zijn karretje schildersspullen en begint simpelweg te tekenen. “De rest gaat eigenlijk vanzelf”, zegt Van der Kroef. “Alsof ik een soort magneet ben komen de mensen op mij af terwijl ik schilder. Meestal ook de eigenaar van het gebouw en vaak is de verkoop dan nog een formaliteit. Anderen worden zo enthousiast dat ze me vragen ook hun huis te schilderen. In mijn auto heb ik spullen om een passepartout te maken en een lijstje om het schilderij. Klaar is Kees!”

In Harderwijk en Elburg was het niet anders. Acht weken lang vertoefde de schilder in beide steden om daar enkele tientallen (historische) gebouwen vast te leggen. In Elburg pronken ‘Van der Kroefs’ bij onder meer ‘t Regtershuus, landgoed Old Putten, de bed & breakfast in de Beekstraat en veel particulieren. Zelfs het Gemeentemuseum tikte twee mooi afbeeldingen van het oude stadhuis op de kop.

Rijk wordt Van der Kroef – die overigens niet dakloos is, maar een keurig woonhuis bezit in Gouda – niet van zijn zwervend bestaan. “Begrijp me goed, ik kan er prima van leven. Maar er zijn andere soorten van rijkdom. Ik heb een rijk leven, zie veel van de wereld en heb veel bijzondere ontmoetingen gehad. Bijvoorbeeld die keer in Christchurch Nieuw Zeeland. Ik zat op straat te tekenen toen er een Hollands stel op me af kwam. Totaal verbaasd keken ze naar een schilderij dat ik in Hoorn had gemaakt. Het bleek dat die twee uit Hoorn afkomstig waren en net waren geland op het vliegveld. Het eerste dat in Nieuw Zeeland zagen was hun eigen stad. Bizar, toch?”

Binnenkort gaat hij weer naar Nieuw Zeeland. Want de kunstenaar heeft het niet zo op sneeuw en ijs. “Als het koud is kun je niet buiten schilderen.” Ook niet onbelangrijk: zijn dochter woont er, zodat hij het ‘aangename met het aangename kan verenigen’. In het voorjaar keert hij weer terug naar Europa. Waar hij dan naar toe gaat? Hij lacht: “Tja, dat weet je met zwervers natuurlijk nooit.”

(bron: destentor.nl)